Όταν παντρευτήκαμε με τον σύζυγό μου, μετακομίσαμε στο διαμέρισμα της υπηρέτριας της μητέρας μου. Κανείς δεν χρειαζόταν αυτό το διαμέρισμα πριν, κανείς δεν ζούσε σε αυτό. Η μητέρα μου δεν ήθελε να το νοικιάσει- πίστευε ότι κάποιος θα την απατούσε σίγουρα. Στη συνέχεια, ο σύζυγός μου και εγώ μετακομίσαμε σε αυτό το διαμέρισμα. Στην αρχή, η μητέρα μου δεν μας επέτρεπε καν να κάνουμε επισκευές εκεί, και δεν είχαν γίνει εδώ και 40 χρόνια. Το διαμέρισμα ήταν απλά κλειστό.
Κάναμε τις επισκευές, με σπαραγμό, αλλά έπρεπε να τις κάνουμε. Έτσι κολλούσε στα έπιπλα. Αποφασίσαμε να της πούμε ότι τα πουλήσαμε όλα και δώσαμε στη μαμά της τα χρήματα γι’ αυτά. Ήταν πολύ αναστατωμένη, αλλά πήρε τα χρήματα. Ο καιρός πέρασε, έμεινα έγκυος και γέννησα. Η πεθερά μου με βοηθούσε συχνά με το μωρό.
Ο γιος μου ήταν γκρινιάρης. Η μαμά άρχισε να ζηλεύει την πεθερά μου για τον ανιψιό της και εμένα. Κάθε φορά μου έλεγε να μην την αφήνω να μπαίνει τόσο συχνά στο σπίτι, να μην απαντάω στα τηλεφωνήματά της. Η μαμά μου πίστευε ότι η πεθερά μου κατέστρεφε το γάμο μας. Όταν ο γιος μου έγινε ενός έτους, συγκέντρωσα όλη την οικογένειά μου στο σπίτι.
Η μητέρα μου μου χάρισε ένα κοστούμι για τον εγγονό μου και η πεθερά μου ένα πλυντήριο πιάτων. Σκέφτηκε πολύ καιρό τι να δώσει και αποφάσισε. Δεν θα ήταν περιττό στο σπίτι μας. Μόνο εγώ και η πεθερά μου το σκεφτήκαμε έτσι. Η μητέρα μου δεν μπορούσε να κοιμηθεί όλη τη νύχτα και το πρωί μου τηλεφώνησε στις 6:40 και μου είπε: “Δεν χρειάζεσαι αυτό το πλυντήριο πιάτων!
Πείτε της ότι το παρατάτε και το παίρνετε πίσω. Ήμουν ξύπνιος, δεν καταλάβαινα τι συνέβαινε. – Μαμά, γιατί; Γιατί πρέπει να το επιστρέψουμε; – Θα καταναλώσει πολύ νερό. Και μετά αν σαπίσει, θα πλημμυρίσουν οι γείτονες και θα πρέπει να πληρώσω εγώ γι’ αυτό. – Μαμά, ακόμα κι αν σαπίσει, δεν θα χρειαστεί να πληρώσεις τίποτα. – Δεν το έκανα και δεν χρειάζεται να το κάνεις. Αυτά είναι τα επιχειρήματα. Μάλλον θα μετακομίσουμε από αυτό το διαμέρισμα.
Δεν μπορούμε να ακούμε άλλο τη μαμά. Έχει τρελαθεί τελείως από τη ζήλια της. Όλο αυτό το διάστημα, ποτέ δεν νιώσαμε γαλήνη. Είναι σαν να μην μπορούμε να αναπνεύσουμε στο δικό μας διαμέρισμα. Θα ήταν καλύτερα να ζούμε με το ίντερνετ παρά με τη μαμά μου να ελέγχει την παρουσία της πεθεράς μου στο σπίτι ή το πλυντήριο πιάτων να λειτουργεί.
