Η προ-προ-προγιαγιά του Βάνια έζησε στην Αμερική. Είχε πολύ καιρό να πάει σπίτι της και μιλούσε με τους συγγενείς της μόνο στο τηλέφωνο. Τα χρόνια περνούσαν, αλλά εκείνη δεν γινόταν νεότερη. Κατά τη διάρκεια της ζωής της, η ηλικιωμένη γυναίκα είχε καταφέρει να συγκεντρώσει μια σημαντική περιουσία, την οποία δεν ήξερε σε ποιον από τους συγγενείς της να την αφήσει. Αποφάσισε να ταξιδέψει στη Ρωσία και να επισκεφθεί τους συγγενείς της για να τους γνωρίσει καλύτερα.
Οι γονείς της Βάνιας ήταν οι τελευταίοι άνθρωποι που επισκέφθηκε. Όταν η Βάνια επέστρεψε από το σχολείο, καθόταν ήδη στην κουζίνα τους – “Βάνια, έλα στην κουζίνα. Έχουμε καλεσμένους εδώ. Η προγιαγιά σου από την Αμερική αποφάσισε να μας επισκεφτεί.
Σου έφερε ένα δώρο, είναι στο δωμάτιό σου”, είπε η μητέρα της Βάνιας. “Γεια σας”, είπε ντροπαλά η Βάνια, μπαίνοντας στο δωμάτιο. “Να η Βάνια μας. Κοίτα πόσο όμορφος είναι, μαθαίνει καλά, θέλει να γίνει οικονομολόγος”, ο πατέρας φανταζόταν με περηφάνια τον γιο του – “Θέλω να γίνω ναυτικός, καπετάνιος. Δεν με ενδιαφέρουν τα οικονομικά σου.
– “Κόψε τις μαλακίες”, οργίστηκε ο πατέρας. – “Καπετάνιος; Αναρωτιέμαι γιατί;” ρώτησε η προγιαγιά τον Βάνια. Θα δουλέψω για την πατρίδα μου.
– “Θα έρθεις μαζί μου στην Αμερική και θα μάθεις να γίνεσαι τραπεζίτης;” της πρότεινε η προγιαγιά της. – “Φυσικά και θέλω”, τα μάτια της Βάνιας έλαμψαν. Σου είπα ότι θέλω να γίνω καπετάνιος, τελεία και παύλα.” -Τότε υποσχέσου μου ότι δεν θα προδώσεις το όνειρό σου και ότι θα γίνεις σίγουρα καπετάνιος.
Έχει περάσει πολύς καιρός από τότε που γνώρισα έναν πραγματικό άντρα. Μου θυμίζεις τον αείμνηστο γιο μου, ήταν στρατιώτης. Κι εγώ ονειρευόμουν να γίνω πραγματικός άντρας όταν ήμουν μικρός”, χαμογέλασε ο καλεσμένος. Θα έρθω να σας επισκεφθώ στην Αμερική με το πλοίο μου. Σας δίνω τον λόγο της τιμής μου.” “Σας πιστεύω. Τώρα ξέρω ποιος είναι άξιος. Πρέπει να γυρίσω πίσω, θα σε περιμένω, Βάνια.
