Εκείνο το βράδυ ετοίμαζα δείπνο στην κουζίνα. Ξαφνικά χτύπησε το κουδούνι της πόρτας. Όλοι ήταν στο σπίτι, ο σύζυγός μου καθόταν στον υπολογιστή, τα παιδιά έπαιζαν στο δωμάτιό τους, δεν περίμενα καλεσμένους.
Πήγα να ανοίξω την πόρτα. Μια νεαρή γυναίκα στάθηκε στην πόρτα, μου έδωσε ένα δέμα με ένα νεογέννητο μωρό και μου είπε ότι ήταν η κόρη του συζύγου μου, ότι εκείνος είχε πιει και την είχε εγκαταλείψει, λέγοντας ότι αγαπούσε τη γυναίκα του και δεν είχε σκοπό να τη χωρίσει. Στη συνέχεια πρόσθεσε ότι δεν ήθελε το μωρό και έφυγε. Το να πω ότι σοκαρίστηκα είναι υποτιμητικό. Μπήκα στο δωμάτιο και ο σύζυγός μου με κοιτούσε με μεγάλα μάτια.
Ο εννιάχρονος γιος μου με ρώτησε ποιο ήταν το μωρό και του είπα ότι ο πελαργός μας έφερε μια αδελφή. Ο μικρότερος γιος μου με κοίταξε έκπληκτος και είπε: “Φαίνεται ότι ο πελαργός φέρνει πράγματι μωρά”. Δεν κοιμήθηκα όλη τη νύχτα και είχα μια δύσκολη συζήτηση με τον σύζυγό μου.
Παραδέχτηκε ότι έβλεπε αυτή τη γυναίκα, αλλά ότι δεν την αγαπούσε και ότι δεν επρόκειτο να με αφήσει. Ήμουν αποφασισμένη να κρατήσω το παιδί: δεν μπορούσα να αφήσω το ανυπεράσπιστο παιδί να τα βγάλει πέρα μόνο του- εξάλλου, πάντα ήθελα μια κόρη. Μετά από αυτό, η σχέση μου με τον σύζυγό μου έγινε τεταμένη. Μου ζήτησε συγγνώμη και με ευχαρίστησε που δεν εγκατέλειψα την κόρη του.
Έχουν περάσει χρόνια. Τα παιδιά μεγάλωσαν και ενηλικιώθηκαν. Η βιολογική μητέρα της κόρης μου δεν έγινε ποτέ γνωστή. Σε όλα αυτά τα χρόνια, δεν μετάνιωσα ποτέ για την απόφασή μου να μεγαλώσω την κόρη του συζύγου μου και να τη φροντίσω. Είναι πανέμορφη και είναι επίσης πολύ ευγενική και χαρούμενη. Πρόσφατα έγινε 17 ετών. Στα γενέθλιά της, χτύπησε το κουδούνι της πόρτας. Πήγε να το ανοίξει.
Μια άγνωστη γυναίκα στεκόταν στην πόρτα- κοίταξε την κόρη μου και της είπε ότι ήταν η βιολογική της μητέρα: πριν από 17 χρόνια άφησε το παιδί της εδώ. Και τώρα ήρθε να την πάρει. Η κόρη μου την κοίταξε με περιφρόνηση και της είπε ότι έχει μια μητέρα που την μεγάλωσε – και έκλεισε την πόρτα. Ήξερε πώς κατέληξε στην οικογένειά μας, της το είπα εγώ η ίδια. Η κόρη μου με αγκάλιασε και μου είπε: “Σ’ ευχαριστώ, μαμά, για όλα: για την αγάπη, την τρυφερότητα και τη στοργή σου”.
