Η κόρη μου ξεκίνησε φέτος την πρώτη τάξη. Την κοίταξα και δεν μπορούσα να πιστέψω ότι αυτό είναι το μωρό μου, το οποίο χθες καθόταν στην αγκαλιά μου και κοιμόταν γλυκά. Έτσι, παίρνω την κόρη μου αμέσως μετά το σχολείο. Η δασκάλα λέει ότι είναι πιο δύσκολο για τα παιδιά να συνηθίσουν το διευρυμένο σχολείο.
Πάντα φεύγω νωρίς, περιμένω 5-10 λεπτά πριν χτυπήσει το κουδούνι και ταυτόχρονα ελέγχω πώς συμπεριφέρονται τα παιδιά στην τάξη, αν υπακούουν στη δασκάλα. Μια φορά ήρθα και κάθισα στο διάδρομο μπροστά από την τάξη τους και τα παιδιά έκαναν μάθημα ζωγραφικής.
Η δασκάλα μοίραζε άλμπουμ που είχαμε δωρίσει ως επιτροπή γονέων. Παρακολουθούσα τα παιδιά να αρχίζουν να κοιτάζουν τις εικόνες στα άλμπουμ, αναζητώντας τους αγαπημένους τους χαρακτήρες, ενώ τα άλμπουμ με τα χλωμά εξώφυλλα παρέμεναν ανέγγιχτα. Τότε ο δάσκαλός μας είπε κάτι που εύχομαι όλοι οι ενήλικες, συμπεριλαμβανομένου και εμού, να μπορούσαν να ακούσουν.
Πήρε ένα άλμπουμ χωρίς ιδιαίτερες διακοσμήσεις στο εξώφυλλο και είπε: “Αγαπημένοι μου, ψάχνετε όλοι για τα πιο όμορφα και φωτεινά εξώφυλλα με τις πιο όμορφες εικόνες πάνω τους.
Πολλοί ενήλικες το κάνουν επίσης. Αλλά να ξέρετε ότι το σχέδιό σας δεν θα εξαρτάται από το σχέδιο στο εξώφυλλο. Το εξώφυλλο είναι απλώς η συσκευασία, δεν είναι σημαντικό. Δεν θα παίρνατε μια άγευστη καραμέλα για πιπίλισμα με όμορφη συσκευασία όταν υπάρχει σοκολάτα με λιγότερο ελκυστικά σχέδια κοντά, έτσι δεν είναι;
Το ίδιο ισχύει και στη ζωή… μάθετε να περιβάλλεστε από περιεχόμενο, όχι από εξώφυλλα και συσκευασίες. Ήμουν τόσο χαρούμενη που είχα έναν τέτοιο δάσκαλο. Εύχομαι πάρα πολύ να διαβάσουν αυτά τα λόγια όσο το δυνατόν περισσότεροι ενήλικες, γιατί περιέχουν όλη την ουσία της ανθρώπινης κοινωνίας- όλοι διαλέγουμε τα εξώφυλλα χωρίς να κοιτάμε το περιεχόμενο.
