Ο Σεργκέι κι εγώ παντρευτήκαμε πριν από δεκαπέντε χρόνια. Συνειδητοποίησα αμέσως ότι δεν θα είχαμε ποτέ καλή σχέση με την πεθερά μου. Για μεγάλο χρονικό διάστημα, ο Σεργκέι και εγώ δεν είχαμε παιδιά.
Ευτυχώς, ήταν επιχειρηματίας, εργαζόταν ως διευθυντής μιας επιτυχημένης εταιρείας, οπότε εξεταστήκαμε, θεραπευτήκαμε και σύντομα η ζωή μας αντάμειψε με έναν γιο και μια κόρη. Εγώ μεγάλωνα τα παιδιά και ο σύζυγός μου εργαζόταν. Ήμασταν ευτυχισμένοι με αυτή τη ρύθμιση. Η μητέρα μου ζούσε σε άλλη χώρα, οπότε δεν περίμενα καμία βοήθεια από αυτήν. Αλλά η πεθερά μου απλώς δεν ήθελε να βοηθήσει.
Με αντιπαθούσε και αγνοούσε τα εγγόνια της. Πριν από δεκαπέντε χρόνια, με θεωρούσε ανάξια του γιου της, πίστευε ότι ήμουν μαζί του μόνο για τα χρήματα και τον σύστησε στις κόρες πλούσιων γονέων, αλλά ο Serhiy επέλεξε εμένα. Ένα βράδυ, όταν γύρισα σπίτι, βρήκα ένα σημείωμα στο κομοδίνο και παρατήρησα ότι το διαμέρισμα ήταν άδειο και τα πράγματα του Serhiy δεν υπήρχαν εκεί.
Είχε αφήσει εμένα και τα παιδιά. Ήταν γραμμένο σε ένα κομμάτι χαρτί: “Έχω μια άλλη γυναίκα. Είσαι δυνατή γυναίκα, θα τα καταφέρεις. Αν μπορείς, συγχώρεσέ με. Σταμάτα να με ψάχνεις. Του τηλεφώνησα, το τηλέφωνο ήταν αποσυνδεδεμένο. Έφυγε, αφήνοντάς με χωρίς τίποτα. Δεν παρατήρησα καμία αλλαγή στη συμπεριφορά του.
Δεν ήξερα καν ότι είχε κι άλλο. Αποφάσισα να τηλεφωνήσω στην πεθερά μου – Εσύ φταις για όλα! Ήξερα από την αρχή ότι θα τελείωνε έτσι, γι’ αυτό ήμουν αντίθετη. Ακόμα δεν καταλαβαίνω για τι φταίω εγώ. Αυτό που είναι ξεκάθαρο είναι ότι έμεινα με τίποτα – και με τα παιδιά μου. Δεν είχα ιδέα πώς θα τα θρέψω, με τι θα ζούσαμε! Θυμήθηκα ότι, πριν παντρευτώ, έβγαζα τα προς το ζην γράφοντας διπλωματικές και πτυχιακές εργασίες. Και λίγους μήνες αργότερα, χτύπησε το κουδούνι της πόρτας.
Άνοιξα την πόρτα, και η πεθερά μου ήταν εκεί, παραπονούμενη ότι η νέα εκλεκτή του συζύγου μου την είχε τυλίξει στα δάχτυλα, τους είχε κλέψει και είχε εξαφανιστεί, αφήνοντάς τους χωρίς τίποτα, όπως ακριβώς είχε αφήσει και εμένα. Η πεθερά μου μου ζήτησε να την αφήσω να μείνει για λίγο. Και τώρα δεν ξέρω: να κάνω ό,τι μου έκανε κάποτε εκείνη ή να τη συγχωρήσω;
