Ο μαέστρος είπε: Ο ελεγκτής είπε: «Θα έχεις έναν συνταξιδιώτη. Δεν σε πειράζει, έτσι; Όλες οι καμπίνες είναι ελεύθερες».
Ο ελεγκτής, χωρίς άδεια, έφερε μια γυναίκα με ένα παιδί στην Ιρίνα.
Πρώτη φορά έβλεπα τέτοια αυθάδεια. Ο ελεγκτής, χωρίς άδεια, έφερε μια γυναίκα με ένα παιδί στην Ιρίνα.
«Φυσικά και δεν έχεις πρόβλημα, έτσι;» Έλα, κουνήσου! Πρέπει να φτάσουμε στην πρωτεύουσα.
Η Ιρίνα συνάντησε για πρώτη φορά τέτοια αυθάδεια.
Το θέμα είναι ότι πάντα προτιμούσε την άνεση και ήταν διατεθειμένη να πληρώσει παραπάνω για αυτό. Όταν ταξίδευε με αεροπλάνο, μόνο σε business class.
Αν ταξίδευε στην πόλη, με αυτοκίνητο. Αν το αυτοκίνητο ήταν στο συνεργείο, με ταξί. Ακόμα και αν το κόστος του ταξιδιού ήταν υπέρογκο.
Η Ιρίνα δεν ήταν διατεθειμένη να στερηθεί τις ανέσεις της ζωής. Αυτό ίσχυε για τα πάντα: από τη διαμονή μέχρι τις μετακινήσεις.
Έτσι, συνέβη να πρέπει να πάει σύντομα στην πρωτεύουσα για να επισκεφθεί τη φίλη της. Επειδή δεν είχε αεροπορικό εισιτήριο, έπρεπε να ταξιδέψει με τρένο.
Χωρίς δισταγμό, αγόρασε αμέσως όλες τις θέσεις στο διαδίκτυο. Επειδή ήθελε να φτάσει εκεί ως άνθρωπος. Δηλαδή, ήρεμα και χωρίς περιπέτειες. Δεν άντεχε τους ξένους γύρω της και εκτιμούσε πολύ τον προσωπικό της χώρο.
Η Ιρίνα αγχωνόταν πολύ από τις επιθετικές συζητήσεις με ξένους, τις αμφίβολες συνομιλίες και απλά τους συνταξιδιώτες με τους οποίους έπρεπε να μείνει για πολύ ώρα σε στενό χώρο.
Γι’ αυτό, όταν αγόρασε όλες τις θέσεις, ήταν σίγουρη ότι θα ταξιδέψει άνετα. Αλλά δεν συνέβη αυτό.
Η κοπέλα άκουγε μουσική με τα ακουστικά της, όταν ξαφνικά είδε έναν συνοδό να στέκεται στην πόρτα, και δίπλα του μια γυναίκα με μια βαλίτσα. Μόνο αργότερα είδε ότι η γυναίκα είχε και ένα παιδί.
«Τι συμβαίνει;» ρώτησε η Ιρίνα στον συνοδό.
«Ένας συνεπιβάτης θα ταξιδέψει μαζί σας. Δεν σας πειράζει, έτσι; Όλες οι θέσεις είναι ελεύθερες.»
Ο συνοδός έφερε μια γυναίκα στην Ιρίνα χωρίς άδεια, και μάλιστα με ένα παιδί.
«Φυσικά και δεν πειράζει, έτσι; Ελάτε, κουνηθείτε! Πρέπει να φτάσουμε στην πρωτεύουσα.»
Η Ιρίνα δεν είχε ξανασυναντήσει τέτοια αυθάδεια.
«Γιατί αυτή η βιασύνη; Σίγουρα το ξέχασες, αλλά έχω ήδη αγοράσει όλες τις θέσεις».
«Το ξέρω, αλλά δεν υπάρχει άλλη θέση και πρέπει να βάλεις ένα άτομο στο τρένο», είπε αλαζονικά η συνοδός που λεγόταν Γκαλίνα.
Τότε η Ιρίνα πήδηξε από το ράφι, αλλά η γυναίκα είχε ήδη μπει στο κουπέ και κάθισε με το παιδί στο κάτω ράφι. «Δεν καταλαβαίνετε, αυτές οι θέσεις είναι πιασμένες», είπε αυστηρά η Ιρίνα.
Σε απάντηση, η γυναίκα απλώς γύρισε τα μάτια της:
«Και βλέπω ότι είναι ελεύθερες. Οπότε θα καθίσουμε εδώ».
«Περιμένετε ένα λεπτό! Έχω τα εισιτήριά μου. Ξαναγόρασα όλη την καμπίνα. Όλα τα εισιτήρια. Γι’ αυτό δεν μπορείτε να μπείτε εδώ. Φύγετε αμέσως!»
Η Ιρίνα σοκαρίστηκε από την αλαζονεία της συμπεριφοράς της. Δηλαδή, είχε πληρώσει ένα αξιοπρεπές ποσό και προφανώς όχι για να ταξιδέψει με συνταξιδιώτες.
Ειδικά που η κοπέλα είχε ένα μικρό παιδί. Η Ιρίνα από τη φύση της δεν αγαπούσε τα παιδιά και προφανώς δεν θα τα ανέχονταν κοντά της. Ειδικά όχι με δικά της έξοδα. Όπως και αυτή η γυναίκα.
– Κοιτάξτε, πραγματικά δεν υπάρχει θέση και δεν έχετε πού να πάτε – άρχισε να δικαιολογείται ο ελεγκτής.
«Και τώρα τι θα γίνει; Δεν είναι δικό μου πρόβλημα. Ας περιμένουν άλλο τρένο.
Πρέπει να πάω επειγόντως στην πρωτεύουσα, σας το είπα», φώναξε η γυναίκα.
Αλλά η Ιρίνα δεν ήθελε να υποχωρήσει σε αυτόν τον αυθάδη άνθρωπο.
«Σας είπα όχι, κατεβείτε!
Τότε ο ελεγκτής παρενέβη ξανά.
Και ο ελεγκτής είναι εντάξει! Το υποσχέθηκε και δεν το συνεννοήθηκε για σήμερα, όπως είπε, με την «κυρία του θαλάμου» από αυτή τη στιγμή.
«Ναι, καλά, όταν υποσχέσεις σε βάρος κάποιου άλλου. Είπα να βγείτε έξω! «Δεν πάω πουθενά! Είμαι κουρασμένη, το παιδί επίσης. Και γενικά, ας έρθει επιτέλους η σειρά μας. Πρέπει να φύγουμε επειγόντως.
– Εγώ τι σχέση έχω με αυτό; Εγώ αγόρασα όλες τις θέσεις για μένα.
– Αλλά δεν θα τις πάρεις όλες.
Θα αγοράσω μία θέση από σένα. Αν η συνείδησή μου μου επιτρέπει να δεχτώ χρήματα από τη μητέρα μου.
– Πάρ’ τα τώρα! Δεν θέλω τα λεφτά σου. Θέλω την άνεση.
Η αεροσυνοδός μπήκε ξανά στη συζήτηση. Και οι δύο είναι αυθάδεις γυναίκες. Σαν να βρήκαν η μία την άλλη.
– Ω, τι πολύς κόσμος. Είναι τόσο ψηλά! Αγόρασαν όλες τις θέσεις και δεν θέλουν να γνωρίσουν κανέναν. Είναι τόσο δύσκολο να υποχωρήσουμε;
Η Ιρίνα ήταν έτοιμη να τις αναγκάσει να φύγουν, αλλά ήξερε ότι αυτό δεν θα οδηγούσε σε τίποτα καλό, μόνο σε αρνητικές συνέπειες.
– Ναι, είναι δύσκολο. Και αν γίνεις αλαζονική, θα πάω στον αρχιυπάλληλο να κάνω παράπονα. Θα δούμε τότε πώς θα τραγουδάς.
Ο ελεγκτής απάντησε απλά γελώντας:
«Εντάξει, κάν’ το! Είναι ο κατάλληλος άνθρωπος και σίγουρα θα καταλάβει την κατάσταση. Σε αντίθεση με σένα, δεν θα του περάσει από το μυαλό να διώξει μια γυναίκα με ένα παιδί.
Τι αφελής που είσαι. Νόμιζα ότι η Ιρίνα θα τα παρατούσε τόσο εύκολα. Αλλά αποδείχθηκε ότι είναι πολύ ικανή.
«Εντάξει, τότε θα καλέσω αμέσως την γραμμή βοήθειας και θα υποβάλω καταγγελία εναντίον σας. Πώς σας λένε; Ναι, Γκαλίνα Εγκόροβα. Αυτό είναι.
Ο συνοδός κατάλαβε ότι η κοπέλα μιλούσε σοβαρά.
«Δεν χρειάζεται να καλέσετε πουθενά.
Και εγώ θα γράψω μια αρνητική κριτική για εσάς σε όλες τις ιστοσελίδες και τα κοινωνικά δίκτυα.
Αυτά τα λόγια εξόργισαν τελείως τη Γκαλίνα.
«Σας είπα να μην το κάνετε», άρχισε σχεδόν να φωνάζει.
«Δεν χρειάζεται να φωνάζετε εδώ, να σπάτε το θάλαμό μου και να φέρνετε κάποιον που δεν γνωρίζετε. Φύγετε αμέσως. Αλλιώς θα κάνω αυτό που υποσχέθηκα».
Τελικά, ο συνοδός και η γυναίκα με το παιδί έφυγαν από το θάλαμο.
Η γυναίκα συνέχισε να φωνάζει βρισιές στην Ιρίνα για πολύ ώρα. Υποσχέθηκε ότι αυτή η συμπεριφορά και η στάση της απέναντι στους ανθρώπους θα της γυρίσουν μπούμερανγκ. Αλλά η γυναίκα δεν την άκουσε και έβαλε πάλι τα ακουστικά της.
Ήθελε να απολαύσει την ευχάριστη μουσική το συντομότερο δυνατό και να βγάλει από το μυαλό της αυτή την δυσάρεστη κατάσταση.
Είναι ενδιαφέρον, τελικά η κοινωνία μας είναι οργανωμένη. Για κάποιο λόγο πιστεύουν ότι οι άνθρωποι είναι υποχρεωμένοι να βοηθούν τους άλλους, ακόμα και ενάντια στη θέλησή τους.
Ας το σκεφτούμε. Η κοπέλα κέρδισε χρήματα, τα ξόδεψε για να αγοράσει όλο το ράφι και τώρα, για κάποιο λόγο, πρέπει να είναι γενναιόδωρη. Ή, για να το θέσουμε πιο σωστά, να λυπηθεί και να δεχτεί να μπει στο σπίτι της έναν άγνωστο.
Κάποιος μπορεί να κατηγορήσει την Ιρίνα για εγωισμό. Αλλά ποιος είπε ότι η προσωπική άνεση είναι κακό; Ειδικά όταν έχει πληρώσει ένα δίκαιο ποσό για αυτό.
Στο υπόλοιπο της διαδρομής, κανείς δεν ενόχλησε την Ιρίνα, και μόνο όταν κατέβηκε από το τρένο, ο ελεγκτής την κοίταξε με περιφρόνηση.
Αλλά αυτά ήταν προσωπικά του προβλήματα, τα οποία η Ιρίνα δεν ενδιαφερόταν. Πήγε και χαμογελούσε, γιατί ήταν ειλικρινά χαρούμενη που είχε σκουπίσει τη μύτη αυτών των αναιδήτων ανθρώπων.
Εσύ τι θα έκανες στη θέση της Ιρίνα;
