“Δεν φαίνεται να είσαι επιτυχημένη, δεν κερδίζεις πολλά, ούτε και ο σύζυγός σου!”, μου είπε η μητέρα μου αφού κάθισαν μαζί με τον πατέρα μου.

Παντρεύτηκα νωρίς, όταν ήμουν μόλις δεκαοκτώ ετών. Ο Μαξίμ ήταν τέσσερα χρόνια μεγαλύτερός μου, δούλευε ήδη και αποφοίτησε από το κολέγιο. Αμέσως μετά το γάμο μας, έμεινα έγκυος. Θα μέναμε σε ένα νοικιασμένο διαμέρισμα, αλλά όταν έγινε γνωστό ότι περιμέναμε μωρό, η μητέρα μου προσφέρθηκε να μείνουμε μαζί τους.

Ζούσαν σε ένα διαμέρισμα δύο δωματίων. Ο σύζυγός μου ήταν αντίθετος, αλλά τον έπεισα. Φοβόμουν ότι δεν θα μπορούσα να ανταπεξέλθω μόνη μου με το παιδί, δεν είχα καμία εμπειρία στη μητρότητα. Ένα χρόνο αργότερα, η γιαγιά μου πέθανε και άφησε πίσω της ένα διαμέρισμα ενός δωματίου.

Ο σύζυγός μου και εγώ ζητήσαμε την άδεια να μετακομίσουμε εκεί, αλλά η μητέρα μου αρνήθηκε. Εκείνη και ο πατέρας μου επρόκειτο να πουλήσουν και τα δύο διαμερίσματα και να αγοράσουν ένα ευρύχωρο διαμέρισμα τριών δωματίων. Η μητέρα μου με διαβεβαίωσε ότι θα ήταν καλύτερα να ζήσουμε μαζί, επειδή θα βοηθούσε με το παιδί.

Όταν η κόρη μου ήταν ενός έτους, η μητέρα μου άρχισε να με πηγαίνει στη δουλειά. Είπε ότι ήταν λάθος για ένα νεαρό κορίτσι να μην ακολουθήσει καριέρα. Μόλις είχε απολυθεί από τη δουλειά της, οπότε με έστειλε να βρω δουλειά και έμεινε στο σπίτι. Και ο πατέρας μου παραιτήθηκε τελικά από τη δουλειά του.

Τσακώθηκε με το αφεντικό του και παραιτήθηκε. Είναι άνεργος εδώ και πέντε χρόνια, αλλά δεν είναι καν συνταξιούχος. Η μητέρα μου έχει σταματήσει να εργάζεται με το παιδί και δεν κάνει δουλειές του σπιτιού, αλλά λέει σε όλες τις φίλες της παραμύθια για το πόσο πολύ μας βοηθάει.

Οι συγγενείς άρχισαν μάλιστα να διατυπώνουν παράλογους ισχυρισμούς ότι εκμεταλλευόμαστε τους γονείς μας. Στην πραγματικότητα, ο σύζυγός μου και εγώ τους συντηρούμε από μέρα σε μέρα και κάνω όλες τις δουλειές του σπιτιού μόνη μου. Οι γονείς μου επιτρέπουν στον εαυτό τους ακόμη και να μας κοροϊδεύουν.

Η μητέρα μου κάποτε μου είπε: “Δεν είσαι πολύ καλός, δεν κερδίζεις αρκετά. Έτσι είναι και το Μαξίμ σου”. Βαρέθηκα να ζω έτσι. Αλλά πού να πάω; Τι θα κάνουν οι γονείς μου; Είναι άνεργοι. Παρ’ όλες τις διαφορές μας, εξακολουθούν να είναι οι γονείς μου και δεν μπορώ να τους αφήσω έτσι.

Related Posts

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *