Ήμουν σε μια πραγματική αποτυχία. Η πεθερά μου απλά ξέμεινε από υπομονή. Κάλεσε εμένα και τον σύζυγό μου, καθώς και τον μεσαίο γιο της και τη σύζυγό του, για να τη βοηθήσουμε να διώξει τα ανίψια της μαζεύοντας τα πράγματά τους. Επαναστατούσαν, αλλά δεν μπορούσαν να πάνε εναντίον μας.
Όταν το έμαθε η θεία μου η Stefka, ήρθε κατευθείαν από την περιοχή. Νοίκιασε ένα διαμέρισμα για τα αγόρια. Και περάσαμε πολύ καιρό καθαρίζοντας το διαμέρισμα της πεθεράς μου από τα “αξιοπρεπή” ανίψια… Η μητέρα του συζύγου μου έχει μια μικρότερη αδελφή, και έχουν σχεδόν δεκαπέντε χρόνια διαφορά ηλικίας.
Εγώ είμαι παντρεμένη εδώ και πολύ καιρό, τα αδέλφια του συζύγου μου είναι παντρεμένα και τα ξαδέλφια μου έχουν αποφοιτήσει πρόσφατα από το σχολείο. Μια μέρα τηλεφώνησε η πεθερά μου και είπε: χτύπησε το κουδούνι, άνοιξε και ήταν δύο παιδιά που μόλις είχαν τελειώσει το σχολείο. Είχαν έρθει να ζήσουν με την αγαπημένη τους θεία. Κανείς δεν είχε συμφωνήσει τίποτα εκ των προτέρων.
Μόνο μια φορά, πριν από πολύ καιρό, όταν η μητέρα μου ήρθε να επισκεφθεί την αδελφή της, υπήρξε ένας όρος: “Όταν τελειώσουν το σχολείο, πρέπει να στείλουμε τα αγόρια στην πόλη. Και εκεί έχουμε μόνο εσένα! Για κάποιο λόγο, η θεία Στέφα αποφάσισε ότι η σιωπή της μητέρας της ως απάντηση σε αυτά τα λόγια σήμαινε ότι συμφωνούσε απόλυτα να μείνουν οι πρόσφατοι μαθητές. ”
Λοιπόν, δεν είναι ξένοι, οπότε ας μείνουν”, αποφάσισε, αλλά έθεσε έναν όρο για τα ανίψια της: καθαριότητα και τάξη στο διαμέρισμα. Αρκετά: μεγάλωσα τρία αγόρια μόνη μου, έπλυνα τα πιάτα, έπλυνα τις κάλτσες. Η κούρασή της είναι κατανοητή: ο σύζυγός μου και τα αδέλφια του – πώς μπορώ να το πω αυτό χωρίς να προσβάλω;
Δεν είναι κατάλληλοι για δουλειά στο σπίτι, τα πάντα τα κάνει ο μπαμπάς τους: δεν μπορούν να αλλάξουν μια λάμπα ή να καρφώσουν ένα ράφι, μπορούν μόνο να σκουπίσουν με ηλεκτρική σκούπα – αλλά ακόμα και σε αυτή την περίπτωση καταφέρνουν να μπερδεύονται στα καλώδια.
Και αν νωρίτερα ήταν η μητέρα μου που υπέφερε μαζί τους, τώρα αυτή η δύσκολη μοίρα έχει πέσει στους ώμους μας – στους δικούς μου και στις αδελφές μου στην ατυχία. Ο αγώνας συνεχίζεται με διαφορετική επιτυχία. Για παράδειγμα, ο σύζυγός μου μπορεί πλέον να πλύνει τα πιάτα, χωρίς να το θεωρεί πλέον κατόρθωμα.
Το μόνο που μένει να κάνουμε είναι να ξεπεράσουμε την προκατάληψη απέναντι στο πλυντήριο ρούχων και να τους μάθουμε να μαγειρεύουν. Η δωρεάν διαμονή με αντάλλαγμα την καθαριότητα είναι μια αρκετά αξιοπρεπής συμφωνία. Τα αγόρια δεν μπορούσαν να αντεπεξέλθουν.
Τότε η μητέρα μου πρότεινε να καλούν μια φορά την εβδομάδα ανθρώπους να το κάνουν για χρήματα, αλλά η θεία Στέφη λυπήθηκε για τα χρήματα: “Θα το κάνουν μόνοι τους! Θα κάνουν τα πάντα! Είναι τακτοποιημένα αγόρια! Δεν έχουν συνηθίσει ακόμα να ζουν μαζί σας, αλλά θα το συνηθίσουν και όλα θα πάνε καλά. Απλά πείτε το! Γιατί να ξοδέψω χρήματα αφού τα αγόρια μου είναι εύχρηστα;
Η θεία μπέρδεψε τη λέξη “εύχρηστος” με τη λέξη “δύο αριστερά χέρια”. Παραδόξως, το χωριό δεν συμπαθεί τους τεμπέληδες. Η υπομονή της μητέρας μου κράτησε τρεις εβδομάδες, τότε έθεσε το ερώτημα σε δοκιμασία: ή πληρώνεις για την καθαριότητα ή κάνεις έξωση. Αλλά η θεία Στέφα βρήκε και πάλι μια διέξοδο από την κατάσταση χωρίς σημαντικό οικονομικό κόστος: “Θα έρθω μόνη μου!
Θα έρθω και θα βάλω τα πράγματα σε τάξη! Η μητέρα μου συμφώνησε. Αλλά το τρένο της θείας μου δεν ερχόταν, ή αρρώσταινε, ή ο σύζυγός της έπεφτε σε κραιπάλη. Μέσα σε δύο μήνες, τα ξαδέρφια του συζύγου της είχαν κάνει τόση ακαταστασία στο διαμέρισμα που η μαμά έπαθε νευρικό τικ.
Η τελευταία κινέζικη προειδοποίηση ακούστηκε: “Γιατί πρέπει να μου τα λες όλα; “Πες τους!” Η θεία Στέφα ήταν αγανακτισμένη, ξεχνώντας ότι οι κανόνες του σπιτιού είχαν ειπωθεί στα δίδυμα αρκετές δεκάδες φορές. Είναι όλα λάθος με εσάς! Είναι άντρες μου! Τι θέλεις από αυτούς;
Όλο αυτό το διάστημα, οι “άντρες” γελούσαν και γελούσαν μαζί, όταν τους ζητούσαν να σηκώσουν το χείλος της τουαλέτας, να βγάλουν τα παπούτσια τους στο χαλάκι δίπλα στην εξώπορτα ή να πλύνουν τα πιάτα. “Δεν θέλω τίποτα από αυτούς!”, θύμωσε τελικά η μητέρα μου και άρχισε να μαζεύει τα πράγματα των ανιψιών της.
Έπρεπε να τη βοηθήσω. Ο σύζυγός μου και εγώ φτάσαμε, όπως και ένας μεσήλικας άνδρας και η σύζυγός του. Ενώ οι σύζυγοί μας βοηθούσαν τα ξαδέρφια τους να βρουν διέξοδο από το διαμέρισμα, εμείς αρχίσαμε να καθαρίζουμε – δεν μπορούσαμε να αφήσουμε τη μητέρα μας μόνη της με την ακαταστασία.
Η θεία Στεφ δεν άφησε τα παιδιά της σε δύσκολη θέση – τους νοίκιασε ένα δωμάτιο για πέντε χιλιάδες γρίβνα το μήνα. Και αποφάσισε να μην επικοινωνήσει με την αδελφή της εξαιτίας των άτυχων αγοριών. Αν και, στην πραγματικότητα, πληρώνοντας για τις υπηρεσίες μιας καθαρίστριας μια φορά την εβδομάδα θα κόστιζε λιγότερο.
Έκανα μια ειδική αναζήτηση στο Διαδίκτυο: αν έβρισκα έναν ιδιώτη, για παράδειγμα μια μητέρα σε άδεια μητρότητας ή μια γειτόνισσα, θα μπορούσα να διαπραγματευτώ μια φθηνότερη συμφωνία. Η μητέρα μου ζει μόνη της εδώ και σχεδόν ένα χρόνο. Αλλά εξακολουθεί να βρίσκει ίχνη της παρουσίας των διδύμων: ένα περιτύλιγμα σοκολάτας στην άρθρωση μιας καρέκλας, ένα αποτσίγαρο στο μπαλκόνι, μια κάλτσα ανάμεσα στη συρταριέρα και τον τοίχο.
Τέτοια είναι τα “τακτοποιημένα αγόρια”. Σε περίπτωση που δεν ερχόταν κανένας άλλος, κάλεσε όλους τους χωριανούς και τους είπε ότι ο σύζυγός μου και εγώ, μαζί με το παιδί μου, ζούσαμε μαζί της και ότι δεν υπήρχε χώρος. Διαφορετικά, η κόρη της ξαδέλφης της θα αποφοιτήσει από το σχολείο φέτος. Ποτέ δεν ξέρεις τι θα σκεφτούν.
