Ο Βίκτωρ κι εγώ τσακωνόμασταν κάθε μέρα, αλλά δεν έχουμε χωρίσει ακόμα. Με κάποιο τρόπο το συνηθίσαμε και ζήσαμε με αυτό. Μια φορά όμως μου παραδέχτηκε ότι με απάτησε πριν γεννηθεί ο γιος μας. Θα μπορούσα να συγχωρήσω πολλά πράγματα, αλλά δεν θα μπορούσα ποτέ να συγχωρήσω μια απιστία.
Κατέθεσα αμέσως αίτηση διαζυγίου και ο γιος μου έμεινε μαζί μου. Αποφάσισα να τον μεγαλώσω μόνη μου. Όταν ο γιος μου ήταν επτά μηνών, η μαία που είχε ξεγεννήσει το παιδί μου ήρθε να με δει. Ήταν αναστατωμένη, δεν αισθανόταν καλά και ήταν φανερό ότι κάτι είχε συμβεί.
Αποδείχθηκε ότι τα παιδιά στο ορφανοτροφείο είχαν μπερδευτεί και ο γιος μου δεν ήταν δικό μου παιδί. Δεν μπορούσα να το πιστέψω. Και ο γιος μου έμοιαζε πολύ με τον πατέρα του. Αλλά η μαία ήταν σίγουρη, μου έδωσε μάλιστα και το τηλέφωνο της γυναίκας που μεγάλωνε τον δικό μου γιο.
Για πολύ καιρό δεν τολμούσα να συναντήσω αυτή τη γυναίκα. Δεν ήξερα πώς να της το πω. Πώς να της πω ότι ο γιος της δεν ήταν δικός της; Αλλά τελικά της τηλεφώνησα, έκλεισα ένα ραντεβού, και αμέσως εκεί έγινε σαφές ότι είχε γεννηθεί την ίδια μέρα και στο ίδιο νοσοκομείο.
Της είπα αυτά που μου είχε πει η μαία. Η γυναίκα, όπως και εγώ, είχε αλλάξει την εμφάνισή της και εξεπλάγην πολύ, αλλά δεν ήξερα τι να κάνω.
Όταν είδα τον δικό μου γιο, έμοιαζε επίσης πολύ με τον πρώην σύζυγό μου. Και τα αγόρια έμοιαζαν επίσης πολύ μεταξύ τους. Ρώτησα αυτή τη γυναίκα για τον πατέρα του παιδιού της και μου είπε ότι ήταν ο σύζυγός μου. Με απάτησε μαζί της.
Έγινα φίλη με τη Vika και αρχίσαμε να βλεπόμαστε πολύ συχνά. Οι γιοι μας έγιναν επίσης φίλοι μεταξύ τους και περνούν πολύ χρόνο μαζί.
Δεν γνωρίζουν ακόμα την αλήθεια, αλλά μια μέρα θα τους την πούμε. Ας τους αφήσουμε πρώτα να μεγαλώσουν λίγο. Νομίζουν ότι είναι καλοί φίλοι, αλλά στην πραγματικότητα είναι αδέλφια. Αυτή είναι η έκπληξη που μου έκανε ο πρώην σύζυγός μου.
