Έχω μια καλή φίλη της οποίας το σπίτι είναι τόσο ωραίο και ήσυχο που την επισκέπτομαι συχνά. Ενώ ο σύζυγός της είναι στη δουλειά, κάθομαι μαζί της, πίνουμε καφέ και μιλάμε για τα πάντα. Έχει δίδυμα, ένα αγόρι και ένα κορίτσι.
Τα παιδιά είναι ήρεμα, οπότε είναι ευχαρίστηση να βρίσκομαι στο ίδιο σπίτι μαζί τους. Τέλος πάντων, μια φορά η Ωλένα μου είπε: “Δεν ήξερες ότι ο μπαμπάς μου με είχε κάποτε, έτσι δεν είναι; Ξαφνιάστηκα πολύ!
Γνώριζα μόνο τους γονείς της Έλενας, τον Πάβελ Σεργκέγεβιτς και τη Μαρία Ανατόλιεβνα, και δεν μπορούσα να πιστέψω πώς μπορούσαν να της το κάνουν αυτό, γιατί κοιτάζονταν με τόσο τρυφερά μάτια που φαινόταν σαν να αγαπιόντουσαν ακόμα και όλη τους η αγάπη και η φροντίδα ήταν για την Έλενα.
“Η μαμά μου πέθανε όταν ήμουν τεσσάρων ετών”, άρχισε η Έλενα την ιστορία της, “και μετά ο μπαμπάς μου έπεσε σε μέθη. Δεν είχαμε τίποτα να φάμε.
Δεν μαγείρεψε τίποτα. Θυμάμαι τη γεύση των φτηνών λουκάνικων που μου έδινε για πρωινό, μεσημεριανό και βραδινό. Εκείνη τη στιγμή ανατρίχιασα σε όλο μου το σώμα”. – Μια μέρα ο πατέρας μου με πήρε από το χέρι και με τράβηξε κάπου.
Δεν καταλάβαινα πού με πήγαινε, αλλά φοβόμουν. Τελικά, έφτασα στο αφεντικό του και, αφού του με έδειξε, ο πατέρας μου είπε: “Σεργκέγιεβιτς, θα πάρεις την κόρη μου για να μεγαλώσει; Κοιτάξτε πόσο όμορφα έχει μεγαλώσει. Δεν χρειάζομαι πολλά σε αντάλλαγμα, μόνο μερικές κοπέλες”.
Ο πατέρας μου με αντάλλαξε με χρήματα για να ξεπληρώσει τα χρέη του, και όταν έγινα 13 ετών, έμαθα ότι έφυγε… λόγω του εθισμού του… Συνολικά, οι θετοί γονείς μου έβαλαν όλη τους την καρδιά για μένα. Μου χάρισαν την πιο υπέροχη παιδική ηλικία και το λαμπρό μέλλον που ζω τώρα.
Πράγματι, οι γονείς της Ωλένας είναι χρυσές προσωπικότητες. Η Έλενα τους επισκέπτεται συχνά με τα παιδιά της, και με έχουν καλέσει αρκετές φορές να κουτσομπολέψω με τη Μαρία Ανατόλιβνα. Είναι πολύ τυχερή που ξέφυγε από αυτό το φρικτό περιβάλλον και βρήκε μια αληθινή και αγαπημένη οικογένεια.
