Η Άνια γύρισε σπίτι πολύ κουρασμένη. Ποτέ άλλοτε δεν ήταν τόσο απασχολημένη στη δουλειά της. Ξεκλείδωσε το τηλέφωνό της και κάλεσε τον Στεπάν:
-Πήρες; -Ναι, είναι δύσκολο να απαντήσεις ή τι; -Συγγνώμη, ήμουν στη δουλειά, είναι χάλια, δεν είχα ούτε λεπτό ελεύθερο. Ξέχνα το. Θα μιλήσουμε κατά τη διάρκεια της συνάντησης. Η ‘νια αποσυνδέθηκε. Είχα ένα περίεργο προαίσθημα. Τι είδους σχέση έχουν; Εξάλλου, ο Stepan το κάνει αυτό ο ίδιος όταν είναι στη δουλειά, οπότε γιατί προσβάλλεται από αυτήν τώρα;
Η κοπέλα μπήκε στο λεωφορείο, ακούμπησε στο παράθυρο και βυθίστηκε στις σκέψεις της. Η βροχή έξω από το παράθυρο της επέτρεψε να ξεχαστεί για λίγο. Είδε χαριτωμένα ζευγάρια να περπατούν αγκαλιασμένα. Χαμογέλασε και νοερά τους ευχήθηκε ευτυχία.
Εκείνη και ο Στέπαν δεν το είχαν αυτό. Φαινόταν να έχουν σοβαρή διάθεση, αλλά κάτι δεν πήγαινε καλά. Αν τον άφηνε τώρα, ποιον θα έβρισκε; Και ξαφνικά είδε τον Στεπάν στο δρόμο: περπατούσε με μια άγνωστη κοπέλα κάτω από μια ομπρέλα και την αγκάλιαζε σφιχτά στη μέση. Η κοπέλα με δυσκολία συγκρατούσε τα δάκρυά της.
Έβγαλε το κινητό της και έγραψε στον Stepan ότι δεν ήθελε να τον ξαναδεί. Όταν έφτασε στο σπίτι, τηλεφώνησε στη φίλη της Ωλένα: “Άκου, μην απελπίζεσαι και μην αμφιβάλλεις. Φύγε από κοντά του το συντομότερο δυνατό. Είσαι ακόμα νέα και όμορφη, θα βρεις τον έρωτα.
– “Πώς θα βρω τον έρωτα αν είμαι κολλημένη στη δουλειά όλη μέρα;” – Τότε βρες κάποιον από τη δουλειά σου. Δεν έχεις ίντερνετ; Περιέργως, ο φίλος μου είχε δίκιο.
Γιατί προσκολλάται σε έναν άντρα που δεν την εκτιμά, και όταν εξαφανίζεται για να δουλέψει για να βγάλει χρήματα για την οικογένεια, αυτός την απατά; Από εκείνη τη στιγμή και μετά, η ζωή της άλλαξε δραματικά. “Χαίρομαι που τηλεφώνησα στη φίλη μου”, σκέφτηκε η Άνια και άνοιξε ένα νέο κεφάλαιο στο βιβλίο της ζωής της…
